welke perspectieven blijken na de ontdekking van de verslaving?

Werkgroep Buitenveldert: 36e verslag – ma.27.07.09: 10 personen, incl. 3 nieuwelingen.

Opening bijeenkomst: 20 uur; de aanwezigen worden welkom geheten, speciaal de nieuwelingen, waarvan een al eerder de groep in de Jacob Obrechtstraat heeft bezocht, terwijl beide anderen thans de eerste kennismaking beleven, hetgeen aanleiding is om de gespreksregels voor te lezen. Aansluitend wordt eenieder uitgenodigd tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp. Hierop neem A het initiatief, hij zegt:

‘vorige week hebben we gesproken over de rol van verslaving nadat iemand is gestopt met het gebruik, kortom over de vraag of je als ex-gebruiker ook achteraf nog door dat vroegere gebruik in zekere zin wordt beinvloed in je denken, doen en laten; aanvullend heb ik mij afgevraagd of in het verlengde van dat alles, later dus, nog weer een apart hoofdstuk kan volgen, waarin ruimte bestaat voor nieuwe ontwikkelingen na een verslavingsperiode, kortom is dit een eindstation of juist misschien wel een start voor geheel nieuwe wensen, incl. plannen en inspiratie om juist het volgende traject in het bestaan misschien wel extra glans en inspiratie te geven, dus wil of wens je dat er meer in het ‘vat’ zit dan alleen maar iets ‘niet’ doen….en zo ja, hoe ziet dat dan er weer uit…..?’

Het voorstel wordt algemeen gesteund, met de aantekening dat de bij het gelanceerde voorstel gebruikte woord ‘vat’ op zich alweer enige, wellicht niet toevallige, sappige associaties op kan roepen.
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 35e verslag – ma.20.07.09: 11 personen.

Opening bijeenkomst: 20 uur; de aanwezigen worden welkom geheten, speciaal de nieuweling, die zich duidelijk tevoren heeft georienteerd alvorens zich in de groep te begeven. Aansluitend wordt eenieder uitgenodigd tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp. Als eerste reageert A, hij zegt:

‘ik zou het erg fijn vinden te horen hoe de rol van verslaving in de loop van de tijd van ieders bestaan eruit ziet en hoe die zich ontwikkelt; worstel je ermee of niet; geeft het een benauwd of misschien juist een opgelucht gevoel; denk je er veel aan; heb je heimwee / spijt of andere emotie’s rondom het onderwerp? Zelf ben ik er nog niet uit en juist daarom zou ik graag horen hoe anderen erover denken en voelen!’
Het voorstel wordt algemeen gesteund en de gespreksronde volgt:
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 34e verslag – ma.13.07.09: 14 personen.

De bijeenkomst wordt geopend om 20 uur, de aanwezigen worden welkom geheten en uitgenodigd tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp.

Hierop doet B het volgende voorstel, hij zegt: ik ben nu hard bezig met het stoppen van mijn verslaving. En merk dat mijn relatie daarbij ook een rol speelt. Dat gaat dan niet zonder problemen. De spanning loopt geregeld hoog op. Hoe moet ik daarmee omgaan? Het gaat immers echt en helemaal om mijn probleem, mijn leven. Door de goed bedoelde raadgevingen van mijn naaste kom ik al heel gemakkelijk terecht in de draaikolk van verwijten over en weer. Kort gezegd: raak ik met de drank ook mijn relatie kwijt? Hoe moet ik dat allemaal hanteren?
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 33e verslag – ma.6.07.09: 9 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp.

De gespreksleider (A) opent de bijeenkomst om 20 uur, heet de aanwezigen welkom in het docentenlokaal van de 12e Montessorischool, waar aansluitend op de recent ingetreden zomer-vacantie, het gehele meubilair op de gang is gezet, zodat enige handarbeid nodig is om de gebruikelijke groepsopstelling enigzins te realiseren. Eenmaal gezeten ontstaat op suggestie van (B) al vrij snel een gedachtenwisseling naar aanleiding van de huidige publieke aandacht (kranten en televisie) voor de (veronderstelde) toename van de hulpvraag bij alcoholproblemen in de samenleving vanuit afzonderlijk genoemde groepen, zoals jongeren (rond 15 jaar), oudere mannen (ca 50 jaar) en wat verder weg: de onvoorstelbare hoeveelheden die in het verre Rusland en wellicht nog verder (Siberie) alom worden gedronken, genoten, althans genuttigd. Hieraan wordt toegevoegd dat het programma Netwerk heeft gevraagd of vanuit ‘onze’ kringen iemand van de voornoemde middelbare nederlandse drinkers bereid zou zijn het eigen ‘levensverhaal’ te komen vertellen in een uitzending. Hoewel op dit laatste niet is ingegaan, resulteert de gedachtenwisseling wel in de suggestie het onderwerp voor deze avond hieraan vast te koppelen, zodat dit aansluitend als volgt wordt geformuleerd:

HOE ERVAREN GROEPSDEELNEMERS HET GEDRAG VAN MENSEN EN ORGANISATIES ALS HET GAAT OVER DE VERONDERSTELDE TOENAME VAN VERSLAVINGSPROBLEMEN BIJ BEPAALDE GROEPEN MENSEN EN DE PUBLICITEIT HIEROVER IN PERS EN TELEVISIE?
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert: 32e verslag – ma.29.06.09: 10 personen.

Opening en bepaling gespreksonderwerp. De gespreksleider (A) opent de bijeenkomst en rapporteert omtrent de reactie van B na diens kennisname van het vorige groepsverslag (nr.31 dd 22.6.09):

“Groepsverslag nr 31 was wel weer een belevenis om te lezen.
Om meerdere redenen interessant.
Dit keer kwam er bij, dat er zo hier en daar enkele vriendelijke woorden over mij werden gesproken.
Daardoor ontstond in mijn brein een kortstondig filmisch beeld van mijzelf op een wolkje, dan wel vanuit de brandende hel (ik vermoed dat dat op hetzelfde neer komt), luisterend naar teksten op mijn eigen begrafenis.
Een voorrecht om een dergelijk wat prematuur in memoriam, mee te mogen maken.
Dank en hartelijke groet,

B”

De conclusie mag wellicht luiden: B blijft onmiskenbaar op uiterst creatieve en miraculeuze wijze aanwezig en reikt voldoende onderwerpen en inspiratie aan teneinde het groepsgesprek op volwaardig niveau verzekerd te weten voor geruime toekomstige tijden! Hartelijk dank daarvoor, waarvan akte!

Hierop bezinnen de aanwezigen zich op de keuze van het gespreksonderwerp voor deze avond. C vraagt en krijgt het woord. Hij zegt:

soms gaat het zo: er gebeurt iets – onverwacht – iets onaardigs — en dan raak ik uit balans – of oordeel meteen – pas later vraag ik mezelf af: wat kan ik hieraan doen? – dan ben ik te angstig om zelf op te treden, voel ik me in het defensief gedrongen en ervaar ik een onmachtig gevoel – heb tevens het gevoel dat wel te kunnen leren, te leren reageren. Maar zover is het nog niet! Kortom: werk aan de winkel. Maar hoe doe je dat??? Hoe pak je dat aan zonder dicht te slaan, zonder het contact te verbreken of gewoon weg te lopen; kortom dus wel in je kracht blijven en niet in de emotie schieten….Aldus is het gespreksonderwerp:

‘HOE BLIJF IK OP DE BEEN BIJ TEGENWIND?’
Continue reading…